[Yoldaş]

acımasız zamanların kıskacında
yetim kaldım,öksüz kaldım,yalnız kaldım
kimsesiz kaldım, yetmedi bir de sensiz kaldım...
Adi zaman ömrümü törpüleyip, yüzümü cırmalayıp kanatırken
ve kara korku elmden alırken aşkı
utanmadan,kayıtsız seyre daldın..
acımayın yağmurlar
siz de başıma taşlar yağdırın.
ne duruyorsunuz yol vermez koca dağlar
bağrıma taşlar bastırıp ayağıma kördikenler batırın.
yetmez gülüm,bunlar bana yetmez
haydin bakalım fırtınalar ,son iş size kaldı..
dünyanın bütün acılarını,yoksulluklarını,yalnızlıklarını,hasretle rini,hüzünlerini
ayrılıklarını,dertlerini,kederlerini,tasalarını,el emlerini, efkarlarını ve kasvetlerini
süpürüp top yekün üstüme çullandırın...
ben zaten kaybedişler tanrısıyım...denızz